شاید عشق به مشکل های مختلفی درمیاید
مثلا به شکل پسری یک ساله
باموهای چتری
ولُپ های گلگون
که میخنددو گَرد شادی را
در طنین صدایش پراکنده میکند
که میدود و به زمین خشک زیر پایش
جان میدهد
که میگریَد و آن قلب سردی که سال هاست خوابیده
بیدارمیکند.
✍الف_ع
رویایی مرا ربود!
نه تنها ذهن مرا بلکه تمامِ حس وتنم را نیز،
ربود
انقدر در آن غرق بودم که انگشتان پایم
گرمی و سردی زمینش را حس میکردند
انقدر قلبم دوستش میداشت
که شک بردم،شاید آن جهانِ بیرون که به ظاهر مادیست
خوابی بیش نبوده!
شاید زندگی تنها دراین رویا زندگیست!
وبیرون ازاین،توهمی بیش نیست
وشاید فقط باید این رویا را باورکنم،
تابه جهان مادیِ بیرون از تفکراتم نیز
راه پیداکند.:)
✍الف_ع
دوست خوب من،
دوست تمامِ روز های من،چطور میتوانی انقدر سخاوتمندانه
ذهن مرا پر از دانش وآگاهی کنی،آگاهی از کیهان وجهان
از انسان ها واین سیستم پیچیده مغزشان،
از تاریخ وفلسفه وهنر و از
آن هم بدون داشتن هیچگونه انتظاری!
بدون اینکه ترک کنی،زخمی کنی،
وحتی اگر زمانی ناراحتم کردی وتلنگری زدی
بازهم در راه کمک به خودم بوده است
کتاب
ای دوست خوب وشیرین من؛)
کاش این انسان ها نیز در "جایگاه دوست"
همانند توکه تنها زاده ی تخیل وافکارِ خودشان هستی
شیرین و دوست داشتنی بودند
✍الف_ع
گفتیم ازسبک واستایل هیپی ها
به بوهمین وفلورال میشه اشاره کرد
که بوهمین استایل محلی هست
ن ومردان با استفاده از این سبک میخواستن دوستی شون با طبیعت
وروحیه آزادی طلبشون رو نشون بدن
مثلا:
استفاده از دامن ها
کلاه،
طرح های سنتی ومشرقی
که میتونه از طراحی های ایرانی باشه
شلوار ها ویا پیرهن های گشاد سبک روستایی
،بوت و دامن های چین چین دار وموج دار
فلورال هم پیراهن هایی با طرح گل،
یاطرح های بهاری وجذاب وتودل برو هست
وهمینطور علاوه براستفاده از زیور آلات زیاد
ودستبندها وانگشترهای متفاوت
ازدستمال سر،دستمال گردن،
تاج های گل،نماد صلح(☮)هم استفاده میکردن
وشما تصور کنید با این سبک استایل
در کنار علاقه به موسیقی وساز
وهمینطور عقایدشون
آزادی رو به تصویر میکشیدند!
روزی روزگاری جمعی از جوانان کله شق آمریکا درسال ۱۹۶۰
به دنبال آرمان هاشون ورویاشون از یک جامعه خوب
دست به اعتراض کردن زدند
توسط تظاهرات وتجمع ها(والبته تجمع با فلوکس واگن)
واحتمالا خیلی ازمواردی که الان نام میبریم ومیبینم درجوامع وجود دارند
مدیون هیپی ها "هم"هستیم!
هیپی ها عقاید خاص خودشون رو داشتند
ونه تنها افکار بلکه سبک زندگی خاص خودشون رو هم شروع کردند
برای مثال:
●سبک تغذیه گیاه خواری
●دوستی باطبیعت
●علاقه مندی به موسیقی راک
●استایل بوهمینی ویا فلورال
وعلاوه براینا هیپی ها خواستار برابری جنسیتی درجامعه،
حذف پدر سالاری و نژاد پرستی هم بودند
گاهی بین ذهنم وخودم درگیری پیش میاد
من ازافکار ناخواسته شاکی میشم
وذهنم مثل یک بچه ۵ساله اصلا حرف گوش نمیده!
بهش میگم بشیننمیشینه،میگم سکوت!ساکت نمیشه
وبعدمیگم هییی تومال منی!پس دیگه کافیه
ودرکمال پررویی پاسخ میده:شایدم تومال منی!
✍الف_ع
همیشه فکر میکنیم با دیگران فرق داریم
وتافته ی جدابافته ای هستیم
درهایمان فرق دارد،
فکرهایمان،حس هایمان
اما شاید هزاران وحتی میلیون ها آدم دیگر نیز
مثل ما فکرمیکنند
وهمزمان با ما،
در ذهن خود میگویند:من با بقیه فرق دارم!
این چه داستانیست که،
ما حقیقتا با بقیه انسان ها تفاوت داریم
اما
انگار که ازیک خمیر ساخته شده ایم
جنس و ذرات وجودمان یکسان است
ودرعین حال
متفاوت هم هستیم!
این تنها قدرت ذهن مااست
که باعث میشود
فقط یکی از ما درجهان وجود داشته باشد!
ومنحصر به فرد شویم
✍الف_ع
شاید عشق به شکل های مختلفی درمیاید
مثلا به شکل پسری یک ساله
باموهای چتری
ولُپ های گلگون
که میخنددو گَرد شادی را
در طنین صدایش پراکنده میکند
که میدود و به زمین خشک زیر پایش
جان میدهد
که میگریَد و آن قلب سردی که سال هاست خوابیده
بیدارمیکند.
✍الف_ع
گفتیم ازسبک واستایل هیپی ها
به بوهمین وفلورال میشه اشاره کرد
که بوهمین استایل محلی هست
ن ومردان با استفاده از این سبک میخواستن دوستی شون با طبیعت
وروحیه آزادی طلبشون رو نشون بدن
مثلا:
استفاده از دامن ها
کلاه،
طرح های سنتی ومشرقی
که میتونه از طراحی های ایرانی باشه
شلوار ها ویا پیرهن های گشاد سبک روستایی
،بوت و دامن های چین چین وموج دار
فلورال هم پیراهن هایی با طرح گل،
یاطرح های بهاری وجذاب وتودل برو هست
وهمینطور علاوه براستفاده از زیور آلات زیاد
ودستبندها وانگشترهای متفاوت
ازدستمال سر،دستمال گردن،
تاج های گل،نماد صلح(☮)هم استفاده میکردن
وشما تصور کنید با این سبک استایل
در کنار علاقه به موسیقی وساز
وهمینطور عقایدشون
آزادی رو به تصویر میکشیدند!
چقدر تعریف های قشنگ قشنگی از زندگی میشنویم!
هرکس یک قاعده وقانونی برای زندگی میگوید یاحتی برای
عشق
شادی
دوستی
وما هم سرگردان به دنبال تعریف های زندگی
نوشته های نویسنده هارا کپی میکنیم
مثل آدم های کوری که راه را بلدنیستند
و فقط با اشاره دیگران
حرکت میکنند.
حرکت میکنیم اما،
همچنان احساس میکنیم
دقیقا انطور ک "باید" یا انطور که درست وعالیست
زندگی نکردیم!
باید ازاین دستورالعمل ها وراهکارها بگذریم
باید غرق شویم تا راه را پیداکنیم
بیا غرق شویم در زندگی
"فقط وفقط زندگیِ خودمان"
بعدکه غرق میشوی
خودت ذره ذره اش را لمس میکنی
یکهو میبینی
عشق امد
شادی امد
دوستی امد.
وتنها راهکارش همین است!.
تازمانی که خودمان را کاملا پرت نکنیم داخل زندگی
نمیتوانیم لمسش کنیم!
الف✍ع
درباره این سایت